Αγαπημένα νησιά για διακοπές?
Σύρος και Φολέγανδρος...εννοείται και Κρήτη - Χανιά, Μύκονος, Κουφονήσια.
Καλύτερες διακοπές: Με φίλο ή παρέα?
Με φίλο...όταν τον θες πολύ!
Με παρέα...όταν δε θες να ξεκουραστείς!
Ηλιοβασίλεμα ή ξημέρωμα?
Ξημέρωμα! Στην αγκαλιά του!
Ναι ρε, είμαι καψούρα, τι θες;
Καλοκαιρινοί έρωτες: Ενδίδεις ή όχι?
Μωρέ ενδίδεις, αλλά μετά πρέπει να είσαι προετοιμασμένη να ακούς το 'Μη μου μιλάς για καλοκαίρια' της Αρβανίτη και να κλαις με μαύρο δάκρυ.
Καλοκαιρινό κεράτωμα?
Δεν το συνιστώ...όσο για τον παπά, άσε thrills μας τα είπαν και άλλοι!!!
Αγαπημένο αντηλιακό?
Lancaster...Χρόνια τώρα!
Αγαπημένo coctail?
Μοχίτο, Μαργαρίτα lime, Daquiri φράουλα (όχι δεν αντιγράφω την thrills, απλά τα πίνουμε παρέα)
Αγαπημένα φρούτα?
Κεράσια...ΤΕΛΟΣ
Αγαπημένο φαγητό:
Ψαράκι στα κάρβουνα (σλουρπ!!!)
Αγαπημένα παπούτσια:
Ξυπόλητη, άντε το πολύ σαγιονάρες...
Αγαπημένα ρούχα:
Μαγιό
Αγαπημένο soundtrack:
Ό,τι μπορεί να με κάνει να χορέψω...
Happy?
29 Μαΐ 2007
16 Μαΐ 2007
Όνειρα
Τα όνειρά σου βγαίνουν αληθινά, όταν τα πιστεύεις.
Τα όνειρά σου γίνονται πραγματικότητα, όταν τα κυνηγάς.
Τα όνειρά σου είναι κινητήριος δύναμη.
Τα όνειρά σου πρέπει να τα τιμάς.
Τα όνειρά σου δεν τα διαπραγματεύεσαι.
Τα όνειρά σου είναι δικά σου, κανένας δεν έχει δικαίωμα να τα κρίνει.
Τα όνειρά σου αξίζουν θυσίες και κόπο.
Για τα όνειρά σου αξίζει να περιμένεις.
Τα όνειρά σου γίνονται πραγματικότητα, όταν τα κυνηγάς.
Τα όνειρά σου είναι κινητήριος δύναμη.
Τα όνειρά σου πρέπει να τα τιμάς.
Τα όνειρά σου δεν τα διαπραγματεύεσαι.
Τα όνειρά σου είναι δικά σου, κανένας δεν έχει δικαίωμα να τα κρίνει.
Τα όνειρά σου αξίζουν θυσίες και κόπο.
Για τα όνειρά σου αξίζει να περιμένεις.
7 Μαΐ 2007
Ο ΕΝΑΣ
Έχεις τακτοποιήσει τα κουτιά στο κεφάλι σου.
Έχουν περάσει χρόνια από τη μέρα που αισθάνθηκες να κόβεται η αναπνοή σου στη θέα του ερωτικού σου ενδιαφέροντος.
Έχεις κάνει σχέσεις, έχεις απορρίψει και σε έχουν απορρίψει.
Έχεις μάθει πλέον το παχνίδι.
Και όλα κυλούν χαλαρά.
Άνθρωποι μπαινοβγαίνουν στη ζωή σου.
Για άλλους λυπάσαι, για άλλους κάνεις το σταυρό σου κι ευχαριστείς το θεό που τους πήρε μακριά.
Δεν ερωτεύεσαι πια, απλά αφήνεσαι...και σκέφτεσαι.
Σκέφτεσαι πως η ζωή σου πλέον θα είναι έτσι.
Ο έρωτας δεν χτυπά την πορτά των 30+.
Είσαι πολύ λογική για ν΄αφήσεις να συμβεί κάτι τέτοιο.
Όχι γιατί δε θες, αλλά γιατί δε γίνεται πλέον.
Το μυαλό και οι εμπειρίες δε σ'αφήνουν βρε αδελφέ.
Άλλωστε, ξέρεις πως έχεις υπάρξει ερωτευμένη και πάλι για κανένα δεν είπες πως είναι ΑΥΤΟΣ.
Αυτός που θα θες να κοιμάσαι και να ξυπνάς κάθε μέρα δίπλα του.
Αυτός που θα θες να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί του.
Αυτός που θα θες να γεράσεις στο πλάι του, ναι μη γελάς με τήλιο και χαμομήλι.
Για κανέναν, ΠΟΤΕ.
Ποτέ δε σκέφτηκες το βήμα παραπέρα.
Βγαίνεις, διασκεδάζεις, πίνεις, χορεύεις, γελάς, συναντάς φίλους.
Κι ένα βράδυ που έχεις βγει συναντάς κι ένα παλιό φίλο.
Όχι, όχι ακριβώς φίλο, ούτε όμως κα απλό γνωστό.
Η αλήθεια είναι πως τώρα μόνο συνειδητοποιείς πως ποτέ δεν ήξερες τι σου ήταν, τι τον είχες.
Το μόνο που ξέρεις είναι αυτή η τεράστια τρυφερότητα που νιώθεις στη θέα του και πως τον ξέρεις 30 χρόνια.
Μιλάτε, αγκαλιάζεστε, φιλιέστε, θα τα πούμε, λέτε ο ένας στον άλλο.
Και λίγες μέρες μετά όντως συναντιέστε.
Μιλάτε για τα παλιά, για παλιές σχέσεις, κοινούς γνωστούς, σκηνικά από το παρελθόν. Τίποτα δεν είναι περίεργο.
Αποχαιρετιέστε, θα τα πούμε, λέτε ο ένας στον άλλο και φεύγετε σε αντίθετες κατευθύνσεις.
Και τότε, εκείνη τη στιγμή, ένα συμβάν τ'αλλάζει όλα.
Περίεργο πράγμα η τύχη.
Έτσι ξαφνικά ανατρέπει τα πάντα.
Τα κουτιά πέφτουν σαν πούλια από ντόμινο.
Η καρδιά σου χτυπά ξανά σαν ταμπούρλο.
Το τηλέφωνο δε χτυπά, όσο κι αν το κοιτάζεις.
Οι ώρες δεν περνούν.
Κλαις, χαμογελάς, ξανακλαίς...
Σιγά σιγά το συνειδητοποιείς.
Είναι αυτός, ο Ένας!
Και ήταν πάντα μπροστά σου!!!
Έχουν περάσει χρόνια από τη μέρα που αισθάνθηκες να κόβεται η αναπνοή σου στη θέα του ερωτικού σου ενδιαφέροντος.
Έχεις κάνει σχέσεις, έχεις απορρίψει και σε έχουν απορρίψει.
Έχεις μάθει πλέον το παχνίδι.
Και όλα κυλούν χαλαρά.
Άνθρωποι μπαινοβγαίνουν στη ζωή σου.
Για άλλους λυπάσαι, για άλλους κάνεις το σταυρό σου κι ευχαριστείς το θεό που τους πήρε μακριά.
Δεν ερωτεύεσαι πια, απλά αφήνεσαι...και σκέφτεσαι.
Σκέφτεσαι πως η ζωή σου πλέον θα είναι έτσι.
Ο έρωτας δεν χτυπά την πορτά των 30+.
Είσαι πολύ λογική για ν΄αφήσεις να συμβεί κάτι τέτοιο.
Όχι γιατί δε θες, αλλά γιατί δε γίνεται πλέον.
Το μυαλό και οι εμπειρίες δε σ'αφήνουν βρε αδελφέ.
Άλλωστε, ξέρεις πως έχεις υπάρξει ερωτευμένη και πάλι για κανένα δεν είπες πως είναι ΑΥΤΟΣ.
Αυτός που θα θες να κοιμάσαι και να ξυπνάς κάθε μέρα δίπλα του.
Αυτός που θα θες να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί του.
Αυτός που θα θες να γεράσεις στο πλάι του, ναι μη γελάς με τήλιο και χαμομήλι.
Για κανέναν, ΠΟΤΕ.
Ποτέ δε σκέφτηκες το βήμα παραπέρα.
Βγαίνεις, διασκεδάζεις, πίνεις, χορεύεις, γελάς, συναντάς φίλους.
Κι ένα βράδυ που έχεις βγει συναντάς κι ένα παλιό φίλο.
Όχι, όχι ακριβώς φίλο, ούτε όμως κα απλό γνωστό.
Η αλήθεια είναι πως τώρα μόνο συνειδητοποιείς πως ποτέ δεν ήξερες τι σου ήταν, τι τον είχες.
Το μόνο που ξέρεις είναι αυτή η τεράστια τρυφερότητα που νιώθεις στη θέα του και πως τον ξέρεις 30 χρόνια.
Μιλάτε, αγκαλιάζεστε, φιλιέστε, θα τα πούμε, λέτε ο ένας στον άλλο.
Και λίγες μέρες μετά όντως συναντιέστε.
Μιλάτε για τα παλιά, για παλιές σχέσεις, κοινούς γνωστούς, σκηνικά από το παρελθόν. Τίποτα δεν είναι περίεργο.
Αποχαιρετιέστε, θα τα πούμε, λέτε ο ένας στον άλλο και φεύγετε σε αντίθετες κατευθύνσεις.
Και τότε, εκείνη τη στιγμή, ένα συμβάν τ'αλλάζει όλα.
Περίεργο πράγμα η τύχη.
Έτσι ξαφνικά ανατρέπει τα πάντα.
Τα κουτιά πέφτουν σαν πούλια από ντόμινο.
Η καρδιά σου χτυπά ξανά σαν ταμπούρλο.
Το τηλέφωνο δε χτυπά, όσο κι αν το κοιτάζεις.
Οι ώρες δεν περνούν.
Κλαις, χαμογελάς, ξανακλαίς...
Σιγά σιγά το συνειδητοποιείς.
Είναι αυτός, ο Ένας!
Και ήταν πάντα μπροστά σου!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
