Αποκέντρωση τώρα! ή κάτι τέτοιο...

Φέτος θα σπάσω την παράδοση και κατά την εορταστική περίοδο θα την 'κάνω΄ για μέρη μαγικά και ονειρεμένα!

Το καλύτερο όμως είναι πως δε θα την κάνω μόνη, αλλά με την καλύτερη παρέα.

Χριστούγεννα λοιπόν, με τους κολλητούς στην ένδοξη Ελληνική επαρχία όπου προβλέπονται... ατελείωτες ώρες οινοποσίας, ακατάπαυστης μπουρδολογίας, άφθονου γέλιου και φυσικά επίδειξης μαγειρικών ικανοτήτων από τον μοναδικό (μέχρι νεωτέρας) άνδρα της παρέας, γιατί οι υπόλοιπες μουλάρες θα παίζουμε επιτραπέζια και κάτι θα πρέπει να φάμε!!!

Την Πρωτοχρονιά τα πράγματα θ'αγριέψουν...προβλέπεται πολύ κρύο, πολύ βότκα, πολλές γνωριμίες και η μικρή πιθανότητα να μην επιστρέψω ποτέ από την παγωμένη Σουηδία όπου ευελπιστώ να ζήσω το όνειρο του να είσαι πραγματικά Ευρωπαίος παρέα με τον Ένα, τον Μοναδικό, τον πλέον Αγαπημένο (και μάναρο για κάθε ενδιαφερόμενη) εξάδελφο!!!
Ευκαιρία να αναθεωρήσω τη γνώμη μου για τους ξανθούς, ψηλούς και βόρειους...




Χρόνια Καλά! σε όλους.

Χριστούγεννα

Οι γιορτές είναι μια πολύ περίεργη περίοδος.
Για κάποιο λόγο είναι υποχρεωτικό να είσαι χαρούμενος, να περνάς καλά, να έχεις διάθεση για ατέλειωτες ώρες στα μαγαζιά όπου θα διαλέγεις δώρα για συγγενείς, φίλους, εορτάζοντες κ.α. και φυσικά να είσαι έτοιμος και κεφάτος για συνεχή ξεύχτια. Λες και όλα τα προβλήματα εξαφανίζονται!

Την προηγούμενη Κυριακή προσπάθησα να μπω κι εγώ στο πνεύμα των ημερών. Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου κάποια στιγμή, ανέβηκα στο πατάρι και κατέβασα τα απαραίτητα - δέντρο και στολίδια -. Μετά από λίγο και αφού είχα στολίσει το μικρό μου δέντρο, το εξής ερώτημα καρφώθηκε στο μυαλό μου και με βασανίζει έκτοτε:
Αν βγάλω το δέντρο στο μπαλκόνι, το περιλούσω με βενζίνη και πετάξω σε αυτό ένα αναμμένο σπίρτο, τι θα γίνει;
Το πλέον πιθανό φαντάζομαι, είναι να καλέσουν οι γείτονες την πυροσβεστική, να ενημερώσουν τον σπιτονοικοκύρη μου πως δε στέκω καλά στα μυαλά μου και να με κοιτάνε από εδώ και στο εξής με στραβό μάτι.

Ε και; Που είναι το κωλόχαρτο που έχω υπογράψει πως οφείλω να είμαι ευτυχής, γιατί είναι Χριστούγεννα;

Σα σήμερα

35 χρόνια πριν ένα αγοράκι που το έλεγαν Νικόλα, αποχαιρετούσε τη μαμά του, που πήγαινε να του φέρει το δώρο του για την ονομαστική του εορτή.
Που να φανταζόταν ο μικρός Νικόλας - ξανθός κι αφράτος -, πως το δώρο του θα ήταν ένα μαυριδερό πλάσμα, τριχωτό, που έσκουζε και τον ξυπνούσε μέσα στη μαύρη νύχτα! Και δεν έφτανε αυτό, το πλάσμα δεν έμοιαζε μαζί του ούτε στα βασικά, φανταστείτε πως του έλειπε το τρίτο χεράκι ανάμεσα στα ποδαράκια του. Καιρό μετά, ο μικρός Νικόλας θα μάθαινε, πως το πλάσμα λεγόταν κορίτσι!
Το πλάσμα λοιπόν, ήταν δώρο για τη γιορτή του αδελφού του. Καλά να πάθει!!!
Από τότε γιορτή και γενέθλια γιορτάζονταν μαζί στο σπίτι τους κι ενώ όλοι - φίλοι και συγγενείς - δε ξεχνούσαν ποτέ τη γιορτή του μικρού Νικόλα, ξεχνούσαν με μαθηματική ακρίβεια τα γνέθλια του πλάσματος. Γεγονός το οποίο εκνεύριζε ιδιαίτερα το πλάσμα, όχι μόνο γαιτί δεν έπαιρνε τον ίδιο αριθμό δώρων με τον μικρό Νικόλα, αλλά ούτε καν τον ίδιο αριθμό ευχών.
Τα χρόνια πέρασαν, ο μικρός Νικόλας έφτιαξε σπίτι και οικογένεια και το πλάσμα σπίτι. Για ένα περίεργο λόγο όμως συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να γιορτάζουν όνομα και γενέθλια μαζί! Μήπως το πλάσμα είναι οπαδός του Μαζώχ?

Υ.Σ. Χρόνια μας πολλά αδελφούλη!!!

2 και σήμερα

Το άγχος μεγαλώνει...
Έφυγα για 2 μέρες και η χαμένη έπεσε σε κατάθλιψη, όχι γιατί έλειπα, αλλά γιατί δεν ήμουν εκεί να της τραβήξω το μαλλί!
Παρασκεύη τσάκισα κάτι θαλασσινά...
Σάββατο ήπια λες και δεν υπήρχε αύριο...
Κυριακή πήρα το δρόμο της επιστροφής...Δυστυχώς!
Πρέπει να κάνω και μια κουβέντα. Λες και δε μου έφταναν όλα τ'άλλα!