Από την ώρα που το είδα έχω ένα σφίξιμο στο στομάχι.
Ο Αρονόφσκυ δημιούργησε αυτή τη φορά ένα ποίημα για το Θάνατο, την Αθανασία και την Αγάπη.
Δείτε το...κάθε του δευτερόλεπτο αξίζει!
Και για όσους έχουν διαβάσει όλες τις κριτικές που το 'θάβουν', ας διαβάσουν και αυτή εδώ: http://www.time.com/time/arts/article/0,8599,1562575,00.html
1 σχόλιο:
Για το στομάχι συνιστώ malox. Για το Αρονοφσκι, δύο Lexotanil και βλέπουμε
Δημοσίευση σχολίου