Τετάρτη αργά προς ξημερώματα Πέμπτης γιορτάζουμε την αγαπημένη Μ.
Το πρώτο ποτό και το πρώτο σφηνάκι με περίεργη γεύση Ginger, σα να πίνεις λίγο 4711, έχουν ήδη καταναλωθεί.
Η παρέα βαριέται και ξεκινά την απέλπιδα αναζήτηση γνωστού club, το οποίο παρεπιπτόντως ήταν διάσημο και πέρσι με άλλο όνομα...αλλά έλα που δε στρίψαμε ποτέ αριστερά. Τέλος απελπιζόμαστε και αποφασίζουμε να επιστρέψουμε στα κλασσικά, πάμε Μπρίκι που είναι σταθερή αξία και δε μας προδίδει ποτέ! Και ξεκινάμε, αμ δε! Όλοι οι Ταξιάρχες της Αθήνας κάναν την ίδια σκέψη μ'εμάς και το αγαπημένο Μπρίκι είναι απροσπέλαστο. Ας είναι το δεύτερο ποτάκι θα το πιούμε όπως και να 'χει, πάμε Σούτσου αποφασίζουμε...κι εκεί στη μέση του δρόμου μου γεννιέται το ερώτημα - γιατί περνάω και τα υπαρξιακά μου τελευταία - τι θα ένιωθε το Σούτσου αν ήξερε πως ήταν η δεύτερη επιλογή;
Είναι η δεύτερη επιλογή χειρότερη από την πρώτη; Κι αν όχι, γιατί δεν ήταν η πρώτη;
Μας αρέσει περισσότερο η πρώτη; ή φοβόμαστε να δεχτούμε το ίδιο εύκολα τη δεύτερη;
Είναι το 'μή χείρον βέλτιστον'; ή δε μας πέρασε απλώς από το μυαλό;
Για την ιστορία, καλύτερα απ'οπουδήποτε περάσαμε στην τρίτη επιλογή - που δυστυχώς έπρεπε να είχε τερματίσει εξ'αρχής πρώτη!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Και για την ιστορία, να πούμε ότι η τρίτη -και καλύτερη- επιλογή ήταν το ΤΕΝ, με κανονικούς ανθρώπους + τους usual κλώνους Κολωνακίου + τη σωστή μουσική υπόκρουση "Να παίζει το τρανζίστορ τ΄Αμερικάνικα".
Φίλη, πρέπει παρακαλώ να σταματήσεις με τα υπαρξιακά post, γιατί δεν θέλω πολύ να κυλήσω και να ψάχνω παλιές ατζέντες...
Νομίζω ότι συμβιβαζόμαστε με την δεύτερη επιλογή είτε γιατί δεν μας κάθεται η πρώτη είτε, ακόμα χειρότερα, φοβόμαστε ότι δεν θα μας κάτσει και δεν τη διεκδικουμε/δοκιμαζουμε πλησιαζουμε!
Δεν νομίζω ότι οι επιλογές μας είναι θέμα συμβιβασμού. Η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο στην κατάληξη των πραγμάτων. Άλλωστε είναι γνωστό ότι πρέπει να φιλήσεις χίλιους βατράχους για να βρεις τελικά τον πρίγκιπα του παραμυθιού. Στο μεταξύ, το ψάξιμο έχει πλάκα.
Ότι και να είναι, είτε 1η είτε 2η, είτε 15η δεν παύει να είναι επιλογή! Συνειδητή... αν μη τι άλλο.
συμφωνώ με collateral. το να αποδίδουμε στην τύχη τις επιλογές μας είναι βολικό, αλλά παίζει μέχρι κάποια ηλικία μόνο.
Η καλύτερη επιλογή είναι αυτή που σε κάνει να περνάς καλά. 1η η 2η δεν έχει καμμία σημασία...Τα πιο καλά έρχονται απρογραμμάτιστα, και αυτά που έχουν τις καλύτερες προοπτικές συνήθως στραβώνουν. Χαλάρωσε και απόλαυσε όποια επιλογή σου κάτσει! (μεγααααααλη σοφία!)
lost: ν'αφήσεις τα υπαρξιακά στην άκρη και να κάνεις κανά beaute γιατί έχουμε και 'δουλειές'!!!
tsoula: Μη συμβιβαστείς ποτέ!!!
tria: Μεγάλο πράγμα η συγκυρία!!!
collateral: Τις επιλογές μας φείλουμε να τις τιμούμε όπως κάθε τι που κάνουμε σε αυτή τη ρημαδοζωή, συνειδητές ή μη!!!
thrills&chills: πόσο δίκιο έχεις...
Δημοσίευση σχολίου