Προσωπική Υπόθεση

Εκτός από το άγχος αποχωρισμού, που η φίλη lost το έχει σε απόθεμα που αρκεί για όλους, υπάρχει και το άγχος του project!
Σάββατο μεσημέρι λοιπόν, κι αντί να είμαι για shopping, καφέ και ουζάκια με φίλους - με αυτή τη σειρά - είμαι στο γραφείο και περιμένω ένα e-mail, ένα τηλέφωνο, ένα sms έστω από τον πελάτη, που έχει κάνει τη ζωή μου κόλαση και με έχει αφήσει να ΄τρέχω΄το project' του χωρίς καμία έγκριση! Εν τω μεταξύ το κινητό μου χτυπά ανα 5'' και κάποιος εκ των πολλών προμηθευτών με μπινελικώνει που τον έχω ακόμη stand by!
Προσπαθώ ν’αναπνεύσω κανονικά, αλλά δεν τα καταφέρνω. Ένας κόμπος έχει σταθεί στο στέρνο μου, πρέπει να μειώσω το κάπνισμα σκεφτομαι, αλλά μέσα μου ξέρω πως δε φταίει αυτό. Έχω ακριβώς το ίδιο συναίσθημα που έχω πριν την υλοποίηση κάθε project που αναλαμβάνω, έντονο εκνευρισμό και απίστευτη κινητικότητα.
Τα παίρνεις όλα πολύ προσωπικά, μου είπε πρόσφατα ένας γνωστός, ακόμα κι αν κάτι δεν πάει καλά δε σημαίνει πως φταις εσύ.
Μακάρι να ήταν έτσι, η αλήθεια δυστυχώς είναι, πως ενώ την επιτυχία μπορεί να τη χρεωθούν πολλοί άνθρωποι, την αποτυχία τη χρεώνεται πάντα ένας. Και αυτό είναι πολύ προσωπική υπόθεσή!